Ontmoeting

De ware kunst van het ontmoeten is ont-moeten.
Als de ander na de ontmoeting dan z'n weg vervolgd voel je zijn/haar 'arm' nog om je heen.

Moeder en kind

Gemaakt voor Annelies, na de geboorte van Lenci.

Armen

Het eerste beeldje dat ik maakte. Voorstellend: hoe diep je ook zit, er zijn altijd armen. Dat had ik inmiddels ervaren!

Vazen

Vanaf dat moment gaf ze het op, en liet me m'n gang gaan. En zo ontstonden er nog meer vazen/potten met rafels. Niet mooi glad geschuurd en gepolijst, maar in de meest ruwe vorm.

Omdat het leven zelden mooi glad geschuurd en gepolijst is.

Potje

En de derde poging werd inderdaad een pot :-) maar geen pot met een mooie rechte bovenkant.
't Werd een pot met rafels. Vanwege de rafels die het leven, mijn leven heeft.

Twee jaar later maakte ik op nieuw een dergelijk potje, maar nu met hartjes eruit gesneden en weer opgeplakt, waar licht in kan.

Omdat ik inmiddels wist dat ook in dat rafelige potje toch nog licht zit.

Wereldbol

En bij de tweede poging werd het deze wereldbol, met daarop het Kruis. Wat voor mij verbeeldt: dat God boven deze wereld staat, en tegelijkertijd er onlosmakelijk mee is verbonden.

Licht

De allereerste opdracht die we kregen was: het maken van een pot. Maar vanaf het moment dat ik de klei in m'n handen kreeg stond dit als een plaatje in m'n gedachten.

En dus werd het een schaal vol licht.

Tot nu toe

Dit is wat ik, tot nu toe, geschilderd heb.
Maar naast het schilderen ben ik, op een gegeven moment,
en vooral op advies van de psych, ook nog naar een cursus pottenbakken/keramiek gegaan.
Doel was: weer met meer mensen in aanraking komen. Want ik leefde teveel als een kluizenaar, en sprak of zag soms weken lang alleen Arnold.

Toen vond ik het doodeng.
Maar nu ben ik er blij mee dat hij me dat adviseerde.

En zo ontstond, als leuke toevoeging, nog een mogelijkheid om me te uiten en kreeg ikdoor vier jaar te gaan 'pottenbakken'(elk jaar van september tot mei volg ik die cursus) een verzameling keramiek.

En 'k heb daarbij heel veel gehad aan het feit dat de docente me, bijna vanaf het allereerste begin, me gewoon m'n gangtje liet gaan. Wel eens techisch advies gaf, maar meer ook niet.
Daar ben ik haar heel dankbaar voor.