Eenzame tranen, donkere tranen, boze tranen, tranen uit de zee.
Nog altijd zijn ze er.
En soms kan ik alleen vanachter een boom kijken naar de 'spelende kinderen', de bloemen, de zee.
Op deze plaats gun ik 'anderen' een kijkje in de lange weg die ik ben gegaan.
In de hoop dat de 'kijkers' er respectvol mee omgaan.
Door het schilderij of de keramiek aan te klikken is het groter te zien.
Wil je bij het begin beginnen, ga dan naar het archief, klik daar de bovenste datum aan, en lees van onderen naar boven. Een beetje ingewikkeld, maar zo werkt het nu eenmaal.
En 't zijn er veel, heel veel, mijn fragmenten. Inmiddels, en dan heb ik alleen de schilderijen geteld, al 182.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home