Bijna omgekomen

Bijna er in omgekomen... Hoge donkere, verslindende golven...

Samengevallen

Staande in de zee, samengevallen met een zee van boosheid en verdriet.

Een zee van woede

En daarop volgend, een zee van woede. Woede omdat ze nog zo verschrikkelijk moest lijden, na al die jaren van lijden, in die laatste weken, dagen. Een zee van woede en intense eenzaamheid door die woede. Woede die samenviel met m'n eigen woede, die ik, nog steeds, zo moeilijk kan uiten.

Maanden later vertelde hij me, hoe treffend ik zíjn gevoelens en emoties 'verwoord' had.

Eenzaam en verdwaald

Verdwaald in een herfstbos, waar de geur van sterven hangt. Dat was het eerste beeld dat ik 'zag' toen ik hoorde dat Chitina, de vrouw van Albert gestorven was. Alleen zijn en alleen verder moeten...