Toespraak van Jan, tijdens de opening van de expositie

Het is niet zomaar een expositie, die we vandaag openen.
En het is niet zomaar kunst, die we vandaag te zien krijgen,
Want hoe kunstig elk paneeltje ook gemaakt is,
eigenlijk gaat het niet om het kunstige, of om het mooie.

Zo zijn de paneeltjes ook niet ontstaan.
Ze zijn ontstaan als een manieer van zeggen.
Als een manier van uiten wat in je is.
Ze zijn ontstaan, als woordeloze woorden,
die beeldend vertellen wat er binnen allemaal aan de hand is.

En eenmaal op het paneeltje,
eenmaal buiten jezelf, konder er ook woorden aan gegeven worden.
Kon er ook getreurd en gefeest worden,
kon er ook worden afgebroken en opgebouwd,
kon er afscheid genomen worden,
konden nieuwe contacten een kans krijgen.

Ook al gaat het niet om kunst vandaag,
tóch is het wel kunst.
En daarmee bedoel ik dat de paneeltjes iets vertellen wat ons allemaal aangaat.
Deze paneeltjes zijn weliswaar begonnen als:
de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie,
maar ze zijn ook meer.
En nou praat ik niet over techniek, want daar heb ik geen verstand van.
Ik praat over zeggingskracht.
De paneeltjes doen je wat.
Als je ze de kans geeft, dan hebben ze wat te vertellen.
Over Ettjes verhaal, maar ook over het verhaal van ieder mens.
Het verhaal van licht en donker,
van verbondenheid en eenzaam zijn,
van woede en verdriet, van liefde en haat.
En ook het verhaal van God met de mens.
Wie er oog voor heeft treft God op elk paneeltje wel aan.
Niet altijd even duidelijk - je moet hem zoeken.
Niet altijd vriendelijk - soms is God ook een tegenstander,
met wie je ruzie kunt hebben.
Maar toch, altijd is Hij ergens op het paneeltje.
En als Hij er niet is, dan valt dat ook meteen op,
en dan heeft dat ook een reden,
- vind ik, maar ik ben een beetje bevooroordeeld.

De paneeltjes gaan over het verhaal van elk mens.
Daarom heb ik Ettje ook gevraagd om te exposeren.
Omdat Ettje niet de enige is met zo'n levensverhaal.
Omdat veel meer mensen verlegen zitten om woordeloze woorden.
Om verbeeldingen die duidelijk maken, wat niet te zeggen valt.

En ik ben blij dat ze de moed gevat heeft en ja gezegd heeft.
Want het is heel wat om je levensverhaal even aan iedereen ter inzage te geven.
Daar ben ik je dankbaar voor.
Ik vind ook dat het de moeite waard is.
Ook als artistieke prestatie.
Iets om trots op te zijn.

Juist omdat we hopen, dat ook voor anderen een licht mag opgaan,
hebben we als openingshandeling voor een liturgische kaars gekozen.

De kaars die verwijst naar God,
die op de eerste scheppingsdag het licht schiep.
De kaars, die symbool is van licht en warmte.
De kaars die ook staat voor de levensweg,
en die juist door op te branden en zichzelf weg te geven tot zijn bestemming komt.

Deze kaars kent als symbool de vijf broden en de twee vissen:
Het verhaal van de wonerbare broodvermenigvuldiging.
Brood en vis voor iedereen, helemaal gratis.

Zo spreek ik de wens uit dat door deze expositie voor veel mensen een licht mag opgaan.
En met het aansteken van de kaars verklaar ik de expositie voor geopend!

Jan Kiers

Waarna we samen zongen:

De Heer heeft mij gezien en onverwacht ben ik opnieuw geboren en getogen.
Hij heeft mijn licht ontstoken in de nacht, gaf mij een levend hart en nieuwe ogen.
Zo komt Hij steeds met stille overmacht en zo neemt Hij voor lief mijn onvermogen.