Zo voelde het ook vaak. Een gevangene! Een gevangene van het verleden, als kind, als meisje, als vrouw. Een gevangene van het leven. Dan stond ik uren, dagen, weken alleen maar uit te kijken, vanuit die gevangenis, naar het Licht. Dat eindeloos ver leek.Uitkijkend naar de bevrijding van verpletterende schuldgevoelens.
posted by Ettje at
2/09/2006 11:35:00 a.m.
Op deze plaats gun ik 'anderen' een kijkje in de lange weg die ik ben gegaan. In de hoop dat de 'kijkers' er respectvol mee omgaan. Door het schilderij of de keramiek aan te klikken is het groter te zien. Wil je bij het begin beginnen, ga dan naar het archief, klik daar de bovenste datum aan, en lees van onderen naar boven. Een beetje ingewikkeld, maar zo werkt het nu eenmaal. En 't zijn er veel, heel veel, mijn fragmenten. Inmiddels, en dan heb ik alleen de schilderijen geteld, al 182.
Mijn naam is: Ettje Kole. Getrouwd, al 52 jaar, met Arnold, moeder van 5 kinderen en oma van 9 kleinkinderen.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home