Opeens lijkt de wereld vol te zijn met allemaal ouders en kinderen, en met kinderen en ouders, die samen zijn. Die van elkaar houden. Kinderen die er mogen zijn van hun ouders... Alleen ik heb geen ouders, leef alleen in een zwart gat.
Op deze plaats gun ik 'anderen' een kijkje in de lange weg die ik ben gegaan.
In de hoop dat de 'kijkers' er respectvol mee omgaan.
Door het schilderij of de keramiek aan te klikken is het groter te zien.
Wil je bij het begin beginnen, ga dan naar het archief, klik daar de bovenste datum aan, en lees van onderen naar boven. Een beetje ingewikkeld, maar zo werkt het nu eenmaal.
En 't zijn er veel, heel veel, mijn fragmenten. Inmiddels, en dan heb ik alleen de schilderijen geteld, al 182.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home