Buiten het 'concentratiekamp'. Achter het prikkeldraad is het kwaad. Maar er buiten is het, hoe bevrijd het ook voelt, vreselijk eenzaam. Omdat ik aan niemand kan uitleggen hoe het voelt, hoe heftig het is God zo dichtbij te ervaren... er helemaal alleen mee, en de vlinder lijkt er alleen vandoor te gaan...
posted by Ettje at
6/14/2006 08:48:00 p.m.
Op deze plaats gun ik 'anderen' een kijkje in de lange weg die ik ben gegaan. In de hoop dat de 'kijkers' er respectvol mee omgaan. Door het schilderij of de keramiek aan te klikken is het groter te zien. Wil je bij het begin beginnen, ga dan naar het archief, klik daar de bovenste datum aan, en lees van onderen naar boven. Een beetje ingewikkeld, maar zo werkt het nu eenmaal. En 't zijn er veel, heel veel, mijn fragmenten. Inmiddels, en dan heb ik alleen de schilderijen geteld, al 182.
Mijn naam is: Ettje Kole. Getrouwd, al 52 jaar, met Arnold, moeder van 5 kinderen en oma van 9 kleinkinderen.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home