En tegelijkertijd merk ik dan: weglopen voor... Mezelf verstoppen voor die woede, voor de pijn, geeft intense gevoelens van rouw... En het brengt scheiding aan tussen God, de Nieuwe Aarde, zoals ik die eerder schilderde, als Twente aan Zee, en mezelf. Verstopt... Gevangen.
posted by Ettje at
4/27/2006 10:52:00 p.m.
Op deze plaats gun ik 'anderen' een kijkje in de lange weg die ik ben gegaan. In de hoop dat de 'kijkers' er respectvol mee omgaan. Door het schilderij of de keramiek aan te klikken is het groter te zien. Wil je bij het begin beginnen, ga dan naar het archief, klik daar de bovenste datum aan, en lees van onderen naar boven. Een beetje ingewikkeld, maar zo werkt het nu eenmaal. En 't zijn er veel, heel veel, mijn fragmenten. Inmiddels, en dan heb ik alleen de schilderijen geteld, al 182.
Mijn naam is: Ettje Kole. Getrouwd, al 52 jaar, met Arnold, moeder van 5 kinderen en oma van 9 kleinkinderen.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home